[Manga Review] Karaoke e Ikou! ความสัมพันธ์แบบงงๆ ของเด็กชาย ม. 3 กับยากูซ่าหนุ่ม

กลับมาแนะนำมังงะอีกรอบนะครับ คิดว่ารื่องนี้ก็ยังไม่มีพิมพ์ที่ไทยเหมือนกัน แต่อยากแนะนำมากๆ และคิดว่าถ้ามีใครสนใจเอามาขายก็น่าจะขายได้เหมือนกัน ที่สำคัญมันแค่เล่มเดียวจบด้วยครับ

มังงะในวันนี้คือ Karaoke e Ikou หรือแปลง่ายๆ ว่า ไปคาราโอกะกันเถอะ ของ Wayama Yama นักเขียนหญิงหน้าใหม่ที่เปิดตัวในวงการมังงะแบบทางการในปี 2019

แม้จะเพิ่งเปิดตัวได้แค่สามปี และมีผลงานแค่สามเรื่อง แถมสองเรื่องเป็นเรื่องสั้นเล่มเดียวจบ แต่ผลงานทุกเรื่องของเธอก็ได้รางวัล และเป็นมังงะแนะนำของร้านหนังสืออยู่ประจำครับ จนเล่นเอาผมสงสัยว่าทำไมเก่งจัง แต่พอได้อ่านงานแล้วก็ต้องยอมรับเลยครับ ส่วนนึงน่าจะเพราะว่ามีการฝึกฝีมือจากการเป็นนักเขียนโดจิน ที่สำคัญคือมาจากสาย BL ด้วยสิครับ

เรื่อง Karaoke e Ikou นี่ก็มีกลิ่น BL มาตั้งแต่ปกแล้วครับ ดูเอาเองก็คงเข้าใจครับ ตัวเอกของเรื่องคือ ซาโตมิ หนุ่มน้อย ม. 3 ประธานชมรมร้องประสานเสียงโรงเรียนมัธยมต้นในโอซาก้า กับ เคียวจิ ยากูซ่าหนุ่มดาวรุ่ง โปรยแค่นี้ก็อื้มแล้ว แล้วภาพปกที่ซาโตมิแหงนหน้ามองเคียวจิที่กางร่มมารับแถมตำแหน่งนิ้วโป้งกับนิ้วชี้นี่เหมือนกับกำลังเชยคางของซาโตมิขึ้นมาอยู่เลย

เรื่องของเรื่องคือ ซาโตมิ จู่ๆ ก็ถูกยากูซ่าหนุ่มชวนแกมบังคับให้ไปคาราโอเกะด้วยกัน จริงๆ แล้ว แก็งของเคียวจิ มีหัวหน้าแก็งที่ชอบร้องเพลงมากๆ และมักจะมีการประกวดร้องเพลงในแก็ง ใครที่ได้คะแนนห่วยสุด จะได้รับเกียรติ ได้รอยสักจากหัวหน้าแก็งที่วาดรูปได้ห่วยมาก แล้วยังชอบสักลายที่คนๆ เกลียดหรือกลัวอีกด้วย ดังนั้นเพื่อเอาตัวรอดจากรอยสักกากๆ เคียวจิเลยต้องหาทางฝึกร้องเพลงให้ดีให้ได้

หวยก็มาลงที่ซาโตมิ ที่เคียวจิไปสอดส่องจากอีเวนต์ประกวดร้องเพลงของโรงเรียนมัธยม กลายเป็นความสัมพันธ์แบบงงๆ ตัวเคียวจิเอง จู่ๆ ก็โผล่มาเอารถมารับพาไปคาราโอเกะ ซาโตมิก็กินนั่นนี่ไป วิจารณ์การร้องเพลงแบบตรงๆ ปากร้าย ทั้งๆ ที่กลัวแต่พอเป็นเรื่องเพลงก็อดเอาจริงไม่ได้ ตัวซาโตมิเองนอกจากจะหัวปั่นกับเคียวจิแล้ว ยังเจอปัญหาส่วนตัวนั่นคือเสียงกำลังแตกหนุ่ม ทำให้ร้องขึ้นเสียงสูงไม่ได้อีก

เรื่องมาแบบนี้ ตอนอ่านผมก็ได้แต่งงว่า มันจะทางไหนต่อหว่า เล่นเอาถูกดูดเข้าไปในโลกของความสัมพันธ์ของทั้งสองคนได้อย่างน่าประหลาดครับ ยอมรับเลยว่าจากที่อ่านงานของ Wayama Yama มาสองเรื่องแล้ว มีสไตล์เฉพาะตัว มีโลกและบรรยากาศในเรื่องไม่เหมือนใคร ที่สำคัญคือปล่อยมุขหน้าตายได้เป็นอย่างดีจริงๆ ครับ ไอ้ที่คิดว่าจะมีความ BL ความ Y อะไรเนี่ย มีแค่กลิ่นจางๆ แต่มันเป็นความสัมพันธ์ที่น่าสนใจจริงๆ ครับ

อยากให้สำนักพิมพ์ในไทยซักเจ้าสนเอางานของนักเขียนท่านนี้มาขายบ้างจริงๆ ครับ (ถ้ามีแล้วก็ขออภัยและอยากจะอวยยศจริงๆ ครับ) เดี๋ยวรอบหน้ามาแนะนำอีกเรื่องที่ได้อ่านอีกทีนะครับ